Przejdź do zawartości

Pop tradycyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pop tradycyjny
Pochodzenie

teatr broadway, Tin Pan Alley, folk, swing, muzyka poważna

Czas i miejsce powstania

początek lat 20. XX wieku,
Stany Zjednoczone

Instrumenty

śpiew, klarnet, saksofon, trąbka, puzon, fortepian, kontrabas, gitara akustyczna, perkusja

Największa popularność

początek lat 40. XX wieku, pierwsza połowa lat 50. XX wieku

Podgatunki
Pop

Pop tradycyjny (ang. traditional pop) lub Pop klasyczny (ang. classic pop) – muzyka popularna z okresu przed powstaniem rock-and-rolla oraz jej współczesna, stylistyczna kontynuacja odwołująca się do tej samej tradycji[1]. Pop tradycyjny jest zasadniczo muzyką wokalną śpiewaną przy akompaniamencie orkiestry, big-bandu, lub mniejszego zespołu instrumentalistów[1]. Pop tradycyjny wywodzi się z tradycyjnego jazzu(inne języki)[1], wodewilu lub kabaretu.

Do najwybitniejszych twórców gatunku należeli Frank Sinatra[2][3], Bing Crosby, Nat King Cole, Andy Williams, Judy Garland, Doris Day[2][4] oraz artyści młodszej generacji, np. Barbra Streisand[2]. Wraz z rosnącą popularnością rock and rolla w latach 50. XX wieku pokolenie powojennego wyżu demograficznego tradycyjny pop uważało za muzykę swoich rodziców, przez co spadła popularność tego nurtu muzycznego[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Traditional Pop Music Genre Overview [online], AllMusic [dostęp 2017-12-07] (ang.).
  2. a b c Traditional Pop Music Artists [online], AllMusic [dostęp 2017-12-07] (ang.).
  3. John Gilliland, Smack Dab in the Middle on Route 66: A skinny dip in the easy listening mainstream, University of North Texas Libraries., 1969.
  4. John Gilliland, Pop Chronicles the 40s: The Lively Story of Pop Music in the 40s [MP3], 1994, ISBN 978-1-55935-147-8, OCLC 31611854 [zarchiwizowane 2018-02-17] (ang.).
  5. Jesse Green, The Song Is Ended, „The New York Times”, 2 czerwca 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-12-07] (ang.).